Como se o movimento
a que chamamos Tempo,
onde nos imaginamos,
e de onde nos vertemos,
súbito, se fizesse longe,
(o que a tampa do Tempo esconde...)
Como se lógica houvesse,
nos candelabros, nas bases,
nas ruas, nas horas capazes,
em que de mim se nascesse...
Sei, que sou vertente
como a água do rio,
como o eterno vazio...
A vida inteira, derrepente...
CHICO NOGUEIRA ES UN ILUMINADO DE LA POESÍA:SALUDOS MAESTRO
ResponderExcluir