segunda-feira, 3 de julho de 2017

Estrela distante


Manhã fria, dentro
e fora, e por todo
lado que me entrego
sinto o vento...

Eu nunca soube
ao certo o nome,
do bicho que come
o tempo que some...

Imagino seu vinco,
seu apetite grande,
que à barriga expande,

e mistura dente e bico,
e canta canções azuis,
e inspira terror e Paz...

Nenhum comentário:

Postar um comentário