sábado, 8 de setembro de 2012

Fartura de se alegrar

Me canso, só de pensar
No tanto que ainda tem este tanto
Que temos que caminhar
Procurando entre escombros,
Encantos,
Nos cantos todos que se tem que cantar
Nas velas e ventos
Que se velejar
Nas piras em que as mentiras
Que sobraram das vidas
Que vivi, e que tantos vivemos
Tem que se queimar,
Por onde quer que andemos.

Eu me canso, só de pensar...
Mas me levanto,
Que a estrada é mais longa
Pra quem só seca seu pranto,
Sem se movimentar,
Que o próprio vento
Já quando se soprando,
Seca os prantos ventando,
E ventando vem enfunar
As velas que hão de nos fazer chegar
À terra encantada de encantos,
Onde o choro seja coberto de acalantos,
E em todo espanto
Haja fartura de se alegrar...

Nenhum comentário:

Postar um comentário