A certeza assiste asustada,
ao que o desejo inexato,
forte, seja o estrondo lato,
se lambuze das madrugadas....
Se encante de lãs e lousas,
se encoste no mar, mastro
de barco que, ínfimo e vasto,
singre meus predicados e rosas...
E ancestral de latitudes,
o vento lambendo flores,
cantando amor e labores,
eu, sombrio e sonso de plenitude,
cantarei cangaços, frentes e sabores
interfaces e totalidades de todas as cores.
Nenhum comentário:
Postar um comentário